''Soloconcerten ziet hij als instrumentaal muziektheater, waar de solist als eenling tegenover het collectief van de orkestmusici staat, als buitenstaander, maar ook als deelnemer, wat een dramatische spanning oproept.'
'Het is een programma vol energieke stukken, met veel drive en pit. Ik hoop dat het publiek die energie mee naar huis neemt. Onze ‘nieuwemuzieksector’ zit vol leven en vitaliteit en het is mijn missie om dat te laten horen.'
'In muzikaal opzicht is er sprake van een stijlbreuk: eerst zijn er invloeden van Händel, later van Oost-Europese volksmuziek. Schatgraverij voor de gelouterde luisteraar. Voor het minder geoefende oor hoop ik op een prachtige emotionele ervaring.'
'Jan-Peter de Graaff en Jibbe Willems waren het al snel eens: het zou een te makkelijke route zijn om het Exodus-thema direct te betrekken op de huidige vluchtelingencrisis. Ze groeven liever een spade dieper. En daar stuitten ze op de fase waarin elke migrant onvermijdelijk terechtkomt: de zoektocht naar een eigen identiteit.' Read the full article (NL) here.
"What interested them both was the way humans tend to shut nature out, living in urban environments, and the realisation that we live in a world where nothing has been left untouched by humanity; how is this possible?"
"Uiteindelijk hoop ik het publiek uit te dagen om bij zichzelf te rade zal gaan in hoeverre ze contrasten in de klank van de tekst en muziek en de betekenis van de tekst kunnen onderscheiden. Want in hoeverre ben je zelf als publiek bereid om mee te gaan in deze waan, dit absurde geloof als het iets is wat je even aan de werkelijkheid kan onttrekken?"
„Complotdenkers worden vaak weggezet als mensen die niet kunnen nadenken, kwaadwillende gekken. Maar dat is te makkelijk”, vindt De Graaff. Hij omschrijft ze liever als mensen bij wie „het geloof in het model” niet ontvankelijk is voor empirische bewijslast: „En dat raakt aan ons werk, het creatieve. Net als wij creëren deze mensen een eigen wereld.”
"Sinds ik me kan herinneren, hoor ik flarden muziek in mijn hoofd. Het conservatorium was voor mij geweldig omdat ik eindelijk met lotgenoten in één gebouw zat. Allemaal mensen met gekke tics die het leuk vonden om over muziek te praten." Read the full article (NL) here.